- samochwała
- [самохвала]
mхвастун
Słownik polsko-ukraiński. 2014.
samochwała
Look at other dictionaries:
samochwała — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIa, CMc., samochwałaale, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba bezkrytycznie wychwalająca samą siebie, lubiąca się chwalić, chełpliwa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okropny, niepoprawny samochwała. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
samochwała — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. samochwałaale; lm MB. samochwałały, D. samochwałaał (także DB. samochwałałów tylko o mężczyznach) pot. «osoba, człowiek lubiący się chwalić» Samochwała w kącie stała, nic nie robiła, tylko się chwaliła. (porzekadło) … Słownik języka polskiego
chwalipięta — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIa, CMc. chwalipiętaęcie {{/stl 8}}{{stl 7}} z ironią, lekceważąco o lubiącym się chwalić, przechwalać czymś mężczyźnie, chłopcu; samochwała : {{/stl 7}}{{stl 10}}Widzieliście kiedy takich chwalipiętów jak oni?… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chwalipięta — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. chwalipiętaęcie; lm M. chwalipiętaty, D. chwalipiętaęt (także DB. chwalipiętatów tylko o mężczyznach) pot. «ironicznie lub lekceważąco o kimś, kto się chwali; samochwała» Zganić nadętych chwalipiętów a. nadęte… … Słownik języka polskiego
samochwalca — m odm. jak ż II, DCMs. samochwalcacy; lm M. samochwalcacy, DB. samochwalcaców → samochwała … Słownik języka polskiego
